آشتی با طبیعت

اگر دوست دارید برای لحظاتی سفر به ماوراء را تجربه کنید، نگاهی به عکسها و فیلم های گریگوری کلبرت بیاندازید. آن طور که خودش می گوید تمام ١٥ سال گذشته اش را صرف عکسبرداری و فیلم گرفتن از حیوانات غول پیکری کرده است که با انسانهایی نمادین در حال رقص اند، رقصان، خوابیده، شناور، و در حال پرواز و یا حتی نیایش ... گویی کلبرت در صدد آفرینش اسطوره های جدیدی است با دستمایهء حیواناتی که پسوند «ترین» ها را با خود یدک می کشند: بزرگترین، تندرو ترین، قوی ترین... فیل ها، نهنگ ها، پرندگان شکاری، و پلنگ ها. حیوانات نیمه خدایی که هنرمند تا حد پرستش آنها پیش رفته است و بر تن انسانهای خمیده در برابرشان، لباس راهبان بودایی و یا بومیان آفریقایی را می بینیم که برای بیننده یادآورسرشت اصیل انسانی است، آن زمان که او هنوز در آشتی با طبیعت بود.وی برای گرفتن این عکسها تا انتهای دنیا رفته است، بیابانها، جنگلها و حتی تا اعماق اقیانوسها! عکسهایی که در اندازه های بزرگ روی کاغذهای دست ساز ژاپنی، به صورت سیاه و سفید و آمیخته ای از قهوه ای سپیا چاپ شده اند. دیدن این عکسها اولین چیزی را که به ذهن می آورند «فتوشاپ» است، اما او اصرار دارد که هیچ وقت بر تصاویرش دست نمی برد. تمام وقت در انتظار رفتار حیوانات و نور مناسب می نشیند، تا بتواند در بهترین صورت ممکن از آنها عکس بگیرد. عکسهایی که فاقد نور مصنوعی و هر گونه دست کاری دیجیتالی و حتی هرگونه به کار گیری حیوانات اهلی هستند. عکسهای کلبرت جدای از آن چه که ما در باطن و درونمان داریم نیستند، انسانهایی که در برابر حیوانات سر فرود آورده اند، می رقصند و یا پرواز می کنند و گویا در صددند تا با هم یکی شوند، یکی شدنی در عین صلح، همان چیزی که آرزوی دیرین این هنرمند کانادایی است. طبیعتی را که او متصور است، سرشار از صداست. و دنیایی فراموش شده که انسان و طبیعت در هم حل می شوند تا یکی شوند. عکسهای او ستایشی شاعرانه از طبیعت، جشن زیبایی و احساس است.
تاکنون موزه ها و گالری های متعددی در سراسر دنیا میزبان آثار پر رمز و راز کلبرت بوده اند. امروز به طور اتفاقی متوجه شدم که نمایشگاهی از آثارش از یازدهم مارس تا بیست و چهارم ژوئن در نیویورک برپا خواهد شد.

لینکهایی در این باره

یکی از فیلمهای کلبرت، خاکسترها و برف