گذر بر مرز نقاشی و مجسمه

چند سالی می شود که در گالری های هنری دنیا به عنوان یک تکنولوژی پیشرفته از هولوگرافی استفاده می کنند. برای مثال صورت هایی که به نظر می رسند اجزای آن در حرکتند و یا چشمهایی که به نظر می رسند باز و بسته می شوند...تکنیکی که به انیمیشن های جدید دیسنی هم راه پیدا کرده است. اما این که یک نقاش بتواند از این ترفند فیزیکی در جهت خلق اثر هنری خود استفاده کند می تواند بسیار جالب باشد و خلأ تخت به نظر رسیدن نقاشی را نیز تا حد زیادی برایمان پر کند. چند سالی است که یکی از هنرمندان معاصر چین، نقاشی ها و طراحی هایش را در همین چارچوب اجرا می کند.
خیا خیائوان هنرمندی است که دریافت های حسی و الهامات خود را بر صفحات چند لایهء شیشه ای رنگی با مداد های مخصوص پیاده کرده و با گذر از مرزهای نقاشی، آثاری سه بعدی می آفریند. اشکالی فیزیکی و از فرم خارج شده که استانداردهای زیبایی را هم دارایند. موجوداتی اثیری و ارواحی دود آلود که گویی در یک دگردیسی پایان ناپذیر و غیر مادی در فضایی خالی شناورند. این هنرمند تا پیش از دههء نود گرایش بسیاری به رئالیست های غربی داشت، اما رفته رفته آثارش به زوایای غیر معمول و اشکال دفرمه شده گرایید. نقاشی های خیائوان در عین حال، یادآور فلسفهء سنتی چین، نیروهای خیر و شر، مرگ و زندگی و همین طور تناسخ طبیعی هستی نیز می باشند.
آثار دیگر خیائوان 1 و 2